[I'LL TELL YOU SOMETHING THAT YA ALREADY KNOW]

Witam.
Nie, to nie nowy rozdział. Przykro mi.
Zaczęłam liceum. Nowe, bardzo dobre, ale muszę dojeżdżać do niego ponad 27 km, czyli: wstawać o 5:45, zapieprzać na pociąg, potem biec na autobus i szybkim marszem do szkoły. Po dwóch dniach jestem wykończona. 
Rozdziały więc będą dodawane tylko w weekendy, to znaczy - piątek wieczorem/sobotę będę pisać/przepisywać na komputer, analogicznie więc rozdziały będą na blogu w niedzielę, najpóźniej w poniedziałek. Mam nadzieję, że wyrażam się dość jasno. Naprawdę, spróbujcie zrozumieć chociaż to.
A teraz kolejna, bardzo nieprzyjemna kwestia, zresztą nie tylko dla mnie.
Spójrzcie tylko na to:

Właśnie tak wygląda mój blog, że tak powiem "pod płaszczem". Ale nie tylko mój. Wielu bardzo dobrych, wręcz genialnych autorów fanfiction i innych opowiadań mimo ogromnej ilości wyświetleń martwi się małą liczbą komentarzy. Przedstawię to na swoim przykładzie:

W wakacje często zarywałam nocki, by dokończyć rozdziały. Obiecałam, że nadrobię serie - dotrzymałam słowa. Co dostałam w zamian? 8375758686 wiadomości na facebooku pt. "kocham twoje ficki <3 ale pisz częściej". Więc pisałam częściej. Znowu to samo.

Ludzie, stop and stare.

Wy serio sądzicie, że ja nie robię nic innego, tylko siedzę na tyłku przed komputerem i piszę fanficki? Przykro mi, ale muszę Was rozczarować. Większość z Was pewnie nawet nigdy się za to nie zabrała, więc pozwólcie, że Was uświadomię - pisanie tego typu opowiadań nie jest tylko trudne i pracochłonne, ale też wymagające ogarnięcia i cierpliwości. Jak widzicie, ja takową posiadam, ale w granicach.

Mówiąc prościej - jestem Wami rozczarowana. Po raz kolejny powtórzę - wiem, że moje teksty są czytane, bo widzę i ludzie często mi to mówią. Ale czuję się tak, jakbym pisała je do manekinów. Ledwo kto zostawi komentarz, nie mówiąc już o prawdziwym wypowiedzeniu się na temat rozdziału. Nie chodzi mi o pochwały - głównie nastawiam się na krytykę, bo chcę wiedzieć, co robię źle. A wiem na pewno, że tak jest, bo to czuję.

Zaraz oczywiście zacznie się hejt, że "skoro piszę pod publikę, to co tu jeszcze robię, blablabla". Zaskoczę Was:

a). gdybym pisała tylko i wyłącznie pod publikę byłoby tu pełno EXO, fluffów i pytań typu "co chcielibyście przeczytać następne?". Otóż wielokrotnie powtarzałam, że ficków z EXO jest tyle, że już nimi rzygam i nie obchodzi mnie to, że 89% polskiego fandomu głównie teraz czyta o nich... Co w sumie nie jest do końca prawdą, ale zostawmy ten temat.

b). piszę dla siebie. Głównie dla siebie. Gdyby tak nie było, każdy mój ff miałby płytką fabułę, kończyłby się na 4 krótkich rozdziałach, a w każdym byłoby +18. Oczywiście, uwielbiam pisać smuty, ale staram się ich nie nawalać po nie-wiadomo-ile w każdym rozdziale. Ale gdybym pisała tylko dla siebie, chowałabym to wszystko do szafy i nie pokazywała nikomu. Wiem, że piszę dobrze. Nie genialnie, nie super, nawet nie bardzo dobrze. Dlatego je publikuję. Chcę, by cieszyły, bawiły, powodowały uczucia, tworzyły historię. Ale oczekuję też czegoś w zamian - minimalnego zaangażowania w postaci opinii pod postem. Czy to tak dużo?!

Podsumowując - ostatni raz proszę Was o to, byście jeszcze raz przeczytali powyższy wywód i zastanowili się nad tym, że Wasi ukochani autorzy to też ludzie, a chociaż lenistwo to rzecz charakterystyczna dla Polaków, zróbmy cokolwiek, by ten stereotyp zmienić. Ja zawsze staram się komentować, czasami mi się nie udaje, ale później tak czy siak to nadrabiam. Może warto byłoby czasem poświęcić dwie minutki... Kto wie? Może przez to Wasze ulubione ff staną się jeszcze lepsze?

Z poważaniem - Wasz Yesung Oppa.