.

Nie.
Nie, nie i jeszcze raz nie. Tak nie może być.
Niedawno blogspot przesłał mi statystyki.
200 wejść na bloga dziennie i 1 komentarz miesięcznie.


Szczerze, to się załamałam.
Kazdy autor by tak miał. Ostatnio miałam ciężki okres, który wymagał ode mnie niewyobrażalnej siły psychicznej, powstało w jego ciągu wiele tekstów, ktore jednak nigdy nie zostaną tu opublikowane.
Ponieważ podjęłam decyzje o zawieszeniu bloga.

Wszelkie moje polskie opowiadania lądują do szuflady. Mesjasza skończyłam - nie zobaczycie go. Jestem do przodu z Slave, którego tez nie przeczytacie. Wnioskuje, że i tak Was nie obchodzą, po co mam zajmować cenne miejsce w internecie, w którym przecież jest o wiele wiecej ciekawszych, pozbawionych sensu, fabuły, wiedzy i obycia literackiego opowiadań?

Nie chodzi tu o to, że Was zmuszam. Raz na rok wykazywałam chęć dowiedzenia się, co naprawde sądzicie o moich pracach. Jak mam to niby wiedziec z jednym komentarzem na miesiąc? Jak mam czuć się zainspirowana z tak żałosnym widokiem pod każdym postem?

Jest mi niewyobrażalnie przykro.

Byłoby ok, gdyby nie te 200 wejść na bloga dziennie.
Jakim cudem?
Czy Polacy są naprawdę aż tak leniwi, że nie potrafią napisać kilku szczerych zdań?

Jeśli tak, to ja już nie chcę mieć z polską literaturą nic wspólnego.


Od dzisiaj możecie czytać mnie tylko na AFF pod nickiem choijongwoon. Mimo wszystko tam są ludzie, którym zależy na wypowiedzenie swojej opinii i podziękowaniu autorowi za WIELE GODZIN ciężkiej pracy.

Nie wiem, czy tu wrócę. Bo nie mam po co.


- Y.